‘Ik heb al 17 jaar een droombaan’, zegt Simon. Onder begeleiding werkt hij in de keuken bij zijn favoriete voetbalclub Feyenoord. Hij krijgt veel waardering voor al het nuttige werk dat hij doet. ‘Daar ben ik best trots op.’
Feyenoord-fan in hart en nieren is de 52-jarige Simon, die ook cliënt bij Pameijer is. De schilderijen, posters en shirtjes kleuren zijn appartement rood en wit. Dat appartement zit in Pameijers woonlocatie Oosterse Tuin in IJsselmonde. Onder begeleiding woont hij hier alweer 15 jaar op zichzelf en dat bevalt hem prima.
Niet ver van Simons huis ligt de Kuip. Voor hem is het veel meer dan het voetbalstadion van Feyenoord. Het is zijn werkplek. Zeventien jaar geleden hielp Pameijer hem hier aan zijn eerste baan. ‘Ik weet nog goed wat mijn eerste taak was’, zegt Simon. ‘Ik bakte eieren voor het personeel van het stadion. De mensen vonden het heerlijk. Nog altijd kennen heel veel medewerkers mij van die eieren.’
Tegenwoordig werkt Simon elke maandag bij Feyenoord in de spoelkeuken. Simon: ‘Ik verzamel de vuile vaat van al het personeel dat hier werkt. Met een grote kar breng ik dat naar mijn spoelkeuken. Daar staat een enorme afwasmachine met een lopende band. Razendsnel heb ik de hele vaat schoon. Als alles droog is, breng ik het weer netjes terug. Iedereen is altijd blij als ik aan kom lopen met blinkende borden, kopjes en bestek.’
Op een andere dag in de week heeft Simon nog een tweede baan. Bij een voetbalclub in de buurt maakt hij de kantine schoon. De afgelopen jaren heeft hij nog veel meer banen gehad. Zo werkte hij een tijdje in een cafetaria. En bij de groenvoorziening deed hij het tuinonderhoud bij voetbalclubs in de buurt. Simon vindt het leuk om af en toe te wisselen van baan en nieuwe dingen te proberen. Je kan hem overal voor vragen. Hij pakt alles beet. Het gevaar bestaat alleen wel dat hij dan teveel gaat doen. Kan hij eigenlijk wel nee zeggen? ‘Nee’, zegt Simon, ‘ik zeg heel vaak ja.’
‘Dat ik 17 jaar geleden bij mijn favoriete club mocht gaan werken, was een droom die uitkwam.’
Veel verschillend werk is leuk en leerzaam, maar je moet het allemaal maar kunnen. Het voordeel is dat Simon niet bang is om fouten te maken. ‘Als er iets nieuws op mijn pad komt, dan ga ik het gewoon doen’, zegt Simon zelfverzekerd. ‘Al het werk dat ik heb gedaan, heb ik mijzelf aangeleerd. En als het dan lukt, is het extra leuk om mensen blij te maken met wat ik doe. Dat maakt mij echt trots op mezelf en op mijn werk.’
In 17 jaar tijd heeft Simon bij Feyenoord veel mensen leren kennen. ‘Naast mijn fijne collega’s, spreek ik ook vaak met de spelers en oud-spelers van Feyenoord. En met de trainers natuurlijk. Dat lijkt me trouwens wel een mooie nieuwe baan voor mij hier: trainer van Feyenoord. Ik heb best goede ideeën over een nieuwe tactiek. Mijn tactiek heb ik zelfs al een keer verklapt aan de vorige trainer Dick Advocaat’, zegt Simon met een grote glimlach. Voorlopig blijft Simon lekker zelf voetballen. Hij heeft een eigen voetbalteam bij de club DRL. Hier speelt hij G-voetbal voor mensen met een lichamelijk of verstandelijke beperking. Links- of rechtsachter staat hij. En dat gaat hem goed af.
Regelmatig gaat Simon met zijn jobcoach Alex Alingh naar een wedstrijd van Feyenoord. ‘Het is altijd gezellig op de tribune. We drinken dan samen een biertje. Ik geniet van die momenten. Ook al is het met al die tienduizenden mensen soms wel heel erg druk.’ Tegenover al die drukte bij Feyenoord en zijn werk, staat elke week een rustmoment. Simon is katholiek en gaat op zondag graag naar de kerk. ‘Ik geniet van de muziek. Als iedereen meezingt, geeft me dat een fijn gevoel van samenzijn. Het zorgt voor rust in mijn hart en ik voel me daardoor sterker.’
Simon wil nog lang bij Feyenoord blijven. ‘Mijn hele leven ben ik al fan van Feyenoord. Dat gaat er nooit meer uit. Dat ik 17 jaar geleden bij mijn favoriete club mocht gaan werken, was een droom die uitkwam. En die droom is nog steeds bezig. Ik voel me echt welkom op mijn werk bij Feyenoord. Daar ben ik dankbaar voor.’
