Het leven is leuker en makkelijker met een maatje om je heen. Niet iedereen vindt het makkelijk om nieuwe contacten te leggen. Het Maatjesproject biedt uitkomst en koppelt cliënten en vrijwilligers aan elkaar. Zo ook Lineke en Jeanet die inmiddels veel meer zijn dan maatjes. ‘We zijn echte vriendinnen geworden’, zeggen ze allebei stralend.
Lineke is 53 en woont in Dirksland. Mede door haar psychiatrische achtergrond was haar wereldje erg klein geworden. Daarom had ze een grote wens: een gezellige vriendin om leuke dingen mee te doen. Dat gaat natuurlijk niet vanzelf. Gelukkig heeft Pameijer daar een oplossing voor: het Maatjesproject. Cliënten en vrijwilligers die allebei behoefte hebben aan wat meer sociaal contact, worden met dit project aan elkaar gekoppeld. Dat klonk Lineke als muziek in de oren en meldde zich aan.
Cliënten en vrijwilligers worden niet zomaar aan elkaar gekoppeld. Iedereen die zich aanmeldt voor het Maatjesproject vult eerst een vragenlijst in. Wat voor hobby’s heb je? Ga je graag actief op pad? Dat soort vragen. Zo weet Pameijer wat iedereen leuk vindt om te doen en kan mensen koppelen die goed bij elkaar lijken te passen. ‘Dat is geen garantie voor succes hoor’, zegt Lineke eerlijk. ‘Met de eerste twee maatjes klikte het niet. Tja, dat kan nu eenmaal gebeuren.’ Ze gaf niet op en bij poging drie kwam Jeanet langs om kennis te maken. ‘We herkenden elkaar direct. We wisten allebei niet waarvan. Toen Jeanet vertelde dat ze bij het tuincentrum werkte waar ik vaak kwam, was dat raadsel snel opgelost.’
Jeanet (57) besloot een paar jaar geleden wat minder te gaan werken en had tijd over. Net als Lineke zocht ze een gezellige vriendin om leuke dingen mee te doen en meldde zich als vrijwilliger aan voor het Maatjesproject. ‘Toen ik Lineke voor het eerste ontmoette, wist ik niet wat haar ziektebeeld was. Pameijer vertelt je vooraf alleen dingen die noodzakelijk zijn om te weten. Ik vind dat heel goed. Zo’n eerste ontmoeting moet gaan zoals die gaat. Je stapt er allebei blanco in om elkaar echt te leren kennen. Zo werkt dat bij vriendschap, toch?!’ Er was direct een spontane klik. Lineke en Jeanet kletsen al snel over van alles en nog wat. ‘Soms praten we over Lineke’s ziektebeeld en soms ook helemaal niet’, zegt Jeanet. Lineke haast zich om daar aan toe te voegen: ‘We voelen het allebei aan wanneer ik wil praten of juist wat stiller op een bankje naar de vogels en bomen wil kijken. Dat gaat altijd goed.’
Eens in de 14 dagen spreken Lineke en Jeanet af. Meestal in de middag. Ze doen van alles. ‘Lineke heeft echt een neus voor leuke dingen’, zegt Jeanet. ‘Zoals zeehondjes kijken op de Brouwersdam en varen met een fluisterboot in de buurt van Spijkenisse.’ Samen brengen de maatjes hun uren ook regelmatig in en om hun huis door. Lineke: ‘We maken kaarten, kerststukjes, werken in de moestuin van Jeanet en laatst hebben we een insectenhuis getimmerd. En de prachtige natuur hier op Goeree-Overflakkee nodigt uit om te wandelen. Dat doen we dus ook vaak en nemen dan zelf koffie, thee en wat lekkers mee. Van dat buitenleven knap ik echt op.’
Lineke en Jeanet maken veel foto’s als ze samenzijn. Ter ere van hun 5-jarige jubileum als maatjes, maakte Jeanet er een boekje van. Dat geeft een prachtig beeld van de hechte vriendschap die ze door de jaren heen hebben opgebouwd. Goed vriendschappen ontstaan wel vaker dankzij het Maatjesproject, maar Lineke en Jeanet zijn wel heel close. ‘Dat is altijd zo geweest. Vanaf het eerste moment ging het vanzelf’, zegt Lineke trots. Slechts één keer hebben ze de wooncoach van Lineke er bijgehaald omdat ze iets wilden uitpraten. Jeanet: ‘Prima toch? Je leert elkaar daardoor juist beter kennen en begrijpen. Je groeit nog meer naar elkaar toe. Als ons nu iets niet lekker zit, komen we daar samen wel uit. Die veiligheid voelen we bij elkaar.’ Dit is het mooiste wat het Maatjesproject kan opleveren: dat er geen begeleiding meer nodig is.
Het Maatjesproject leverde zowel Lineke als Jeanet veel op. Lineke: ‘Ik ben minder manisch depressief. Na een dag samen met Jeanet, gaat het een stuk beter met me.’ Jeanet voelt goed aan hoe de vlag er bij hangt als ze bij Lineke komt. ‘Ik zie het aan haar als het even niet zo goed gaat. Dan probeer ik haar er uit te trekken. Niet per se door er over te praten, maar vooral door samen ergens heen te gaan. Weet je wat het is? De wereld van mensen met een psychiatrische achtergrond bestaat vaak alleen nog maar uit hulpverlening. De hele dag gaat het over problemen en medicatie. Hulpverleners zijn super belangrijk, maar als maatje sta ik daar los van. We hebben het over hele anderen dingen. Dat helpt Lineke om even uit die wereld van hulpverlening te raken. Dat is goed voor haar. Als ze aan het eind van de dag een lach op haar gezicht heeft, geeft mij dat voldoening.’
Op dagen dat ze elkaar niet zien, app’en ze elkaar regelmatig. ‘Van een berichtje van Jeanet veer ik al op’, zegt Lineke die veel vrolijker en actiever is geworden sinds het Maatjesproject. Jeanet: ‘Ik zie een andere Lineke dan ruim 5 jaar geleden. We zijn echte vriendinnen geworden.’ Lineke glundert en kan daar nog maar één ding aan toevoegen: ‘Op naar ons 10-jarig jubileum!’
