Christa en Kimmy waren allebei nog geen 20 jaar toen ze met hun eerste grote-mensen-baan bij Pameijer aan de slag gingen. Allebei als leerling medewerker. Na een tijdje er tussenuit te zijn geweest, zijn ze beiden weer terug bij hun eerste werkgever: Pameijer. Het brede opleidingsaanbod en de tijd om jezelf te ontwikkelen zijn belangrijke redenen geweest om terug te keren.
Christa: “Ik ben op een woonvorm gestart. In twaalf jaar tijd deed ik verschillende functies. Mijn laatste baan was op het hoofdkantoor als adviseur Geld Telt.” Kimmy begon in 2003 bij psychiatrie. Best spannend. Ze was piepjong, woonde nog thuis en het was een totaal onbekende wereld voor haar. “Het pakte heel goed uit. Ik ben nooit meer weggegaan uit de psychiatrie. Ik werkte bij diverse woonvormen en uiteindelijk ben ik arrangeur geworden.” Als Kimmy en Christa terugkijken op hun eerste periode bij Pameijer, realiseren zij zich dat ze veel hebben geleerd. Kimmy: “Ik kreeg alle vrijheid om mezelf te ontwikkelen. Na een mbo-opleiding heb ik ook nog een hbo-opleiding mogen doen bij Pameijer. En gelukkig werd tijdens het werken op de woonvorm niet zo strak vastgehouden aan opleidingen. Als je ergens talent voor had, kreeg je alle ruimte om daarmee te spelen.” Christa volgde bij Pameijer twee hbo-opleidingen. De overstap van de voorziening naar het hoofdkantoor staat haar nog goed bij. “Ik keek altijd op tegen het hoofdkantoor. Maar wat bleek? Alle deuren stonden daar open. Ik kon altijd binnenlopen bij directie, managers en collega’s met mijn vragen of voor een praatje. Er was oog voor elkaar.”
Toch kwam het moment dat Kimmy en Christa besloten hun carrière buiten Pameijer voort te zetten. “Ik was inmiddels vier jaar arrangeur”, vertelt Kimmy. “Een rol die nog in ontwikkeling was. Hierdoor liep ik tegen een aantal uitdagingen aan, waaronder uitval van collega’s waardoor de druk op het team steeds groter werd.” In 2020 besloot ze te vertrekken. Christa was een half jaar eerder al vertrokken. “Door een reorganisatie was ons team gekrompen van zeven naar twee collega’s. Dat veranderde mijn werk behoorlijk. Ik heb eerst geprobeerd intern iets te vinden. Omdat dat vanwege de reorganisatie niet lukte, ben ik het buiten Pameijer gaan zoeken.”
Als maatschappelijk werker ging Kimmy aan de slag bij een dak- en thuislozenopvang. Daar verzorgde ze de intakes. “Erg leuk werk in een kleine organisatie. Heel wat anders dan wat ik was gewend.” Maar Kimmy ontdekte dat bij andere organisaties de administratieve last niet minder was.
Christa ging werken bij als beleidsadviseur armoede en schulden. “Dat leek me een geweldige plek omdat ik dan zelf met beleid aan de slag kon om echt iets voor de medemens te betekenen. Ik merkte al snel dat ik juist ver van de burger afstond. Ik miste het contact met de mensen waar je het allemaal voor doet. Een jaar geleden stapte ik over en ging ik aan de slag als trainer en adviseur voor mensen met geldproblemen.” Ook daar voelde het voor Christa niet goed. Gelukkig had ze altijd contact gehouden met haar oud-collega’s bij Pameijer. “Zij stuurden mij vacatures voor arrangeur en vroegen me of ik weer terugkwam.”
Christa hoefde niet lang na te denken. “Ik wilde heel graag terug naar de vertrouwde cultuur van Pameijer. Lekker samenwerken met mensen die altijd interesse tonen en je gewoon helpen als het even niet gaat. En de flexibiliteit die je krijgt; je zit hier niet vast van 9 tot 5. Hier mag je je eigen werk organiseren. Dat - en nog veel meer - heb ik gemist de afgelopen paar jaar. Nu ik weer terug ben als arrangeur, waardeer ik dat extra.” Christa zit bij De Bongerd in Capelle aan den IJssel recht tegenover Kimmy die inmiddels ook weer terug is. Sinds 1 november heeft ze haar oude rol als arrangeur weer opgepakt. “Veel is in die paar jaar niet veranderd. Hooguit een paar interne verschuivingen en wat collega’s zijn weg. Het valt me wel op dat ik meer mensen terug zie komen die even zijn weggeweest. Dat zegt wel iets”, vindt Kimmy.
Na een paar jaar werken bij andere organisaties hebben Christa en Kimmy goed vergelijkingsmateriaal. Ze zijn het erover eens dat Pameijer het toerusten bijzonder goed op orde heeft. “Je realiseert je ineens hoe breed het opleidingsaanbod hier is en dat je de tijd krijgt om jezelf op je werk te ontwikkelen”, zegt Kimmy. “Dat heb ik de afgelopen drie jaar gemist.” Christa voegt daaraan toe dat “ontwikkeling bij mijn andere werkgevers niet actief werd aangeboden. Bij Pameijer wordt het juist gestimuleerd door mijn manager.”
Waar Pameijer zich volgens Christa en Kimmy echt in onderscheidt, is de ruimte die je krijgt om ergens tegenin te gaan. Christa: “Je mag hier altijd je mening geven en die wordt ook serieus genomen. Als je vindt dat iets niet lekker loopt, houd dat vooral niet voor je en geef aan hoe het volgens jou beter kan. Daar krijg je veel meer energie van.” Kimmy is realistisch genoeg om te zien dat het bij Pameijer ook niet allemaal perfect is. Deels komt dat volgens haar door de regering die lange tijd heeft gekort op de zorg. “Als we het met steeds minder mensen moeten doen, neemt de druk toe. Dat maakt het werk echt minder leuk. Maar probeer dan altijd voor ogen te houden wie Pameijer in de kern is. Christa en ik weten nu uit eigen ervaring dat dit de beste plek is om te zitten.”
“Terugkomen voelde als thuiskomen”, laat Christa weten. “Na een paar onrustige jaren zoeken naar een andere plek, voelde ik bij Pameijer meteen de rust weer over mezelf terugkeren. En dat merken ze thuis ook. Ik kom eindelijk weer met enthousiaste verhalen thuis.” Datzelfde geldt voor Kimmy: “Mijn moeder zei laatst nog tegen me dat ik weer met een glimlach rondloop.” Christa zegt tot slot: “Er blijven natuurlijk altijd collega’s die net als wij een keer de stap naar buiten willen zetten. Als je dat doet, onthoud dan goed dat je warm ontvangen wordt als je weer terugkomt.”
