Hoe je als wethouder voeling houdt met de bewoners en wijken in je stad? Jacky Silos weet daar wel raad mee. Regelmatig trekt ze de wijk in om met mensen te praten. Samen met cliënten prikt ze vuil van de straat. ‘Ik mis het als ik niet letterlijk midden in de samenleving sta’, zegt ze gedreven. Die drive om een veilige en inclusieve samenleving te realiseren, zat er van jongs af aan al in.
Als wethouder heeft Jacky sinds 2018 de sociale portefeuille van Vlaardingen onder haar hoede. Ze werkt zodoende veel samen met maatschappelijke instellingen. Zo ook met Pameijer. Over die samenwerking zegt Jacky: ‘Ik word vaak uitgenodigd door Pameijer en ik kom er graag. Het is fijn dat ze verder kijken dan alleen naar de beperkingen van cliënten. Dat sluit volledig aan bij mijn idee dat je altijd moet kijken naar wat wél mogelijk is.’
Dat Jacky zich vanuit haar rol bekommert om zorg, jeugd, onderwijs, diversiteit en maatschappelijke participatie is niet vreemd als je haar achtergrond kent. Op de basisschool wilde ze al kleuterjuf worden. Op de middelbare school bedacht ze kinderpsychologie te gaan studeren. Het werd uiteindelijk de opleiding Sociaalpedagogische hulpverlening. ‘Al die ideeën liggen in elkaars verlengde. Ik móet gewoon iets maatschappelijk relevants doen. Het sociale is waar ik voor ga.’
Toen Jacky tijdens haar opleiding stage ging lopen, kreeg ze de tip om iets te kiezen wat ze juist niet wilde doen. ‘Daar leer je het meest van’, zegt Jacky. ‘Ik koos voor een activiteitencentrum voor kinderen met een beperking. Hoe confronterend dat ook was, ik vond het leuk. Ik haalde er voldoening uit en – sorry voor het cliché – je krijgt er ongelooflijk veel voor terug.’ Jacky studeerde af tijdens de economische crisis. Een baan vinden was lastig. Ze schoolde zich om naar het onderwijs en gaf 8 jaar maatschappijleer op een middelbare school. ‘Ik zat daar in de medezeggenschapsraad en heb er een leerlingenraad opgezet. Ik vind het belangrijk dat iedereen overal over kan meepraten. Het zit nu eenmaal in mij om te proberen het zo te organiseren zoals ik het graag zie. Soms lukt dat, soms ook niet.’
Dat het soms niet lukt, heeft meestal te maken met systemen en regels. ‘Daar ben ik wars van’, zegt Jacky. ‘Ik kan me daar erg over opwinden. Ik volg de regels wel hoor, zo tegendraads ben ik nou ook weer niet. Maar ik zou graag in een maatschappij willen leven waarin dat allemaal niet nodig is. Een samenleving waarin we elkaar begrijpen, respectvol omgaan met elkaar en niet alles hoeven vast te leggen.’ Haar aversie voor regels is waarschijnlijk geboren in het activiteitencentrum voor kinderen waar ze stage liep. ‘Tijdens het eten werden sommige kinderen gefixeerd. Ik moest dan een formulier invullen om vast te leggen dat ik die handeling had gedaan. Elke keer opnieuw. Dus drie keer eten op dezelfde dag, betekende drie keer dat hele formulier invullen. Hoe verzin je het?!’ Dit zijn typisch van die regels die verzonnen worden door bestuurders in kamertjes ver weg van de praktijk. Dat was het moment dat Jacky dacht: ‘Ik moet zorgen dat ik ooit in zo’n kamertje terechtkom. Daar kan ik dit soort regels veranderen en het verschil maken.’
‘Pameijer is altijd bereid mee te denken
hoe we kunnen innoveren.’
Jacky besloot bestuurskunde te gaan studeren, sloot zich aan bij het CDA en ging in de gemeenteraad van Vlaardingen. ‘Het CDA is een partij die qua normen en waarden het dichtst bij me staat. Respect voor elkaar en het leven vind ik een heel belangrijke waarde. Dus ook respect voor daklozen, kinderen die zorg nodig hebben, ouderen… iedereen. Ook al lijkt het alsof sommige mensen niet mee kunnen of willen in de samenleving, je moet altijd kijken naar het verhaal er achter. Kijken wat wél kan. Dat drijft mij.’
Na de gemeenteraadsverkiezingen in 2018 werd Jacky wethouder van de gemeente Vlaardingen. Daarmee zat ze ineens op die plek waar ze het verschil kan maken. Lukt dat ook? ‘Je zit in een systeem en dat is lastig in beweging te krijgen’, zegt Jacky. ‘Twee jaar geleden lukte het om een belangrijke verandering te realiseren. Dat ging over de Wet maatschappelijke ondersteuning (Wmo). Via een aanbesteding hebben we zorginstellingen gevraagd om ondersteuning anders te organiseren. Niet meer de bekende 1-op-1 bezoekjes bij cliënten thuis, maar begeleiders die met groepen cliënten actief de wijk in gaan. Met elkaar de straten schoonmaken bijvoorbeeld. Zo leren ze samenwerken, bouwen aan een eigen netwerk en ze leveren bovendien een mooie bijdrage aan de samenleving. Van een schone buurt wordt iedereen blij, toch? Meedoen in de stad vergroot de inclusie. Deze innovatieve Wmo-aanpak vroeg om een nieuwe manier van zorg-inkoop; vandaar die aanbesteding. Het leverde het samenwerkingsverband ZorgSamen MVS op. Vijf partijen zitten hier elk met hun eigen expertise in en Pameijer is er één van. We hebben het met z’n allen gedaan en het loopt goed. Daar ben ik trots op.’
Van alleen maar op haar stoel zitten in het gemeentehuis wordt Jacky onrustig. Ze wil voeling houden met de samenleving. Dat lukt alleen als je er middenin zit. Daarom plant ze regelmatig een werkdag bij een wijkcentrum en maakt een praatje met de mensen die binnenkomen. ‘En ik ga graag de straat op met prikker en vuilniszak om de stad op te ruimen. Daar kom ik altijd wel cliënten van Pameijer tegen en dan werken we samen. Ontzettend leuk om te doen en ondertussen luister ik graag naar hun verhalen. Op straat hoor en leer ik veel waar ik wat mee kan.’
Er komt een spannende tijd aan voor Jacky. In maart 2022 zijn de volgende gemeenteraadsverkiezingen. Als ze wordt herkozen, kan ze door met de vele ideeën en plannen die ze nog heeft. ‘Ik zou graag nog aan de slag gaan met het vernieuwen van de jeugdhulp. En met Pameijer zou ik bijvoorbeeld graag willen nadenken over een vernieuwende aanpak om de zwakkeren weerbaarder te maken. Dat is hoog nodig in een samenleving die verhardt en waar criminelen misbruik maken van kwetsbare mensen. Ik weet dat Pameijer altijd bereid is mee te denken hoe we kunnen innoveren. De slogan Pameijer Vindingrijk, die voel ik dan ook echt’, besluit Jacky.
